ၾကယ္ေတြစုံတဲ့ည ... ဟိုး ... အရင္ကေဆာင္းညရယ္
ႏွင္းစက္ေတြၾကား အာကာျပင္ထက္က
အခ်စ္ေတြနဲ႔ ယိုဖိတ္လာတဲ့ အနမ္းပန္းခင္းေတြထမွာ
"မင္းကိုငါအရမ္းခ်စ္တယ္" ဆံြ႕အတဲ့ႏွဳတ္ခမ္းေတြကမဆို
တို႔ႏွလုံးသားထဲက ဆိုၾကတယ္ ...
လမင္းေလးကေတာင္ မနာလိုလို႔ ၾကယ္ေတြနဲ႕စုံညီတဲ့ ညကေလး
ညတာက တိုလိုက္တာေနာ္ ...
ခုေတာ့့ ...
ၾကယ္ေတြလဲေပ်ာက္ လမင္းကဟားတုိက္သေယာင္နဲ႔
ကိုယ္မင္းရဲ႕ ႏွဳတ္ခမ္းတစ္စုံကို တမ္းတၿပီ
တုန္လွဳပ္ေနတဲ့သစ္ရြက္ေတြၾကား အေဖာ္မဲ့တဲ့ေကာင္းကင္ေအာက္မွာ
ျပာရီမွဳံေ၀ေနတဲ့ မ်က္၀န္းတစ္စုံရဲ႕
စမ္းေခ်ာင္းေရစီးထဲကေမ်ာပါတဲ့ အထီးက်န္လြမ္းဆြတ္ေနတဲ့
ကုိယ့္ႏွလုံးသားက
မင္းေလးကို ရွာပုံေတာ္ဖြင့္ေနခဲ့တယ္ ...
မင္းေလးဘယ္ဆီမွာလဲ ... ၾကယ္ေတြလဲစုံညီေနၿပီ ...
ျပန္လာပါေတာ့ အခ်စ္ရယ္ ။ ။
ခ်န္နိဳင္း
